GESCHIEDENIS

THE FLASH ROAD

Wat vanuit huis begon als een uit de hand gelopen hobby, werd al snel de Flash Roadshow, met mijn broers en vol bepakte bussen trokken we het land door van feest naar feest.

1 Juli 1980 heb ik me heb laten inschrijven bij de Kamer van Koophandel en was dus gestart met mijn eigen bedrijf: “Flash Sound”. In eerste instantie heb ik me alleen beziggehouden met de verhuur van geluidstechniek voor binnen- en buitenevenementen.

In 1983 kwam daar stroomvoorzieningen en licht bij.

In 1988 had ik de nodige diploma’s gescoord om ook installatie, reparatie, customizing en onderhoudswerk te mogen doen.

In 1997 vond ik technische decors en speciale effecten helemaal te gek en had ik de mogelijkheid me hierin ook te verdiepen.

In 1999 kwam ik er achter dat ik zoveel verschillende dingen deed zodat geluidstechniek slechts een onderdeel was geworden. Ik heb toen de naam veranderd in Flash Multitechnology.

Inmiddels focus ik me meer op het bouwen van decor stukken of beweegbare props. Hier in blijf ik dicht bij mezelf en doe dit dan ook onder mijn eigen naam: Leo van de Wier.

“Het was ook wel een beetje grootspraak want ik had geen idee hoe alles werkte.”

UURWERK RENOVATIE

10 April 1985 was de dag dat ik de klok op de kerk van “o.l.v. moeder van goede raad” heb stilgezet. Hiermee gaf ik het startschot voor de revisie van het uurwerk, de wijzerplaten en de gehele klokken luidinstallatie. Door met vrijwilligers uit de parochie en daarbuiten deze klus aan te pakken, wilde ik als oud parochiaan, voorkomen dat de kerk gesloten en afgebroken zou worden.

Mijn ouders en overgrootouders hebben, zoals gebruikelijk was, veel geld in deze kerk geïnvesteerd, zodat het eigenlijk ook als mijn kerk aanvoelde. Het kerkbestuur twijfelde een beetje, maar ik heb ze, vraag me niet hoe, kunnen overtuigen dat alles tot een goed einde zou komen. Het was ook wel een beetje grootspraak want ik had nog nooit een kerktoren van binnen gezien en had geen idee hoe alles in elkaar zat of werkte.

Op de klok heb ik uren zitten beredeneren hoe dat ding werkte (zo’n klok heeft nl. een geheugen), voordat ik hem helemaal uit elkaar sleutelde. De onderdelen zijn helemaal op schouders via de trappen omlaag gedragen. De wijzerplaten hebben we aan de buitenkant, met touwen, laten zakken. De luidklokken heb ik een verdieping omlaag gehesen.

Deze luidklokken worden met een elektromotor aangedreven en ook daar deed zich het probleem van onbekendheid voor. Hoe weet nl. zo’n motor nou welke kant hij in moet draaien en wanneer hij van richting om moet keren.

Na een semi boze trap tegen een van deze motoren viel er een kap af. Onder die kap zit de intelligentie: tandwieltjes, hamertjes, tegenhoudertjes en vooruitduwertjes. Weer wat geleerd. En zo word je vanzelf ”creatief met techniek”.